Nora heeft chronische oorontsteking en driftbuien

Nora van 2 jaar heeft al meerdere oorontstekingen en keelontstekingen gehad en is heel vaak verkouden met flinke snotterbellen. Ondanks herhaalde antibiotica kuren en het plaatsen van buisjes in beide oren blijven de oorontstekingen terugkomen. Het ene loopoor na het andere. Er lijkt een chronische ontsteking te zijn ontstaan die zich niet meer weg laat sturen. In het ziekenhuis worden onderzoeken gedaan naar de onderliggende oorzaak. Die wordt niet gevonden.

De afweer van Nora schiet chronisch tekort en heeft hulp nodig. Dat is nou precies waar homeopathie zich op richt: het versterken en herstellen van de afweer of te wel het zelfgenezende vermogen in ieder van ons.

Nora is een lief meisje. Rustig. Kan heerlijk zelf spelen. Liefst met poppen. Een moedertje in de dop. Ik kan tijden met moeder praten terwijl Nora met het Nijntje huis speelt en zich daar heerlijk in verliest. Ondanks de problemen met de oren valt me op hoe goed ze al kan praten. Zinnetjes, goed verstaanbaar. Motorisch is ze lenig en handig. Loopt vlot, klimt behoedzaam maar zonder twijfel.

Nora observeert alles. Ze kijkt en neemt het allemaal in haar op. Soms is haar dat teveel. Aan het eind van de dag kan ze heel moe zijn en toch niet kunnen slapen omdat ze alles wat ze in zich heeft opgenomen nog niet heeft kunnen verwerken.

Ze is heel aanhankelijk, zoekt graag fysiek contact. Maar ze is zeker niet afhankelijk. Ze volgt haar eigen weg, haar eigen tempo en als ze iets niet wil dan doet ze het ook echt niet.

Soms slaat deze koppigheid door en wordt ze woest. Bijvoorbeeld bij het naar bed brengen. Ze kan dan heel dwingend worden, boos met schoppen op de deur, slaan. Moeder zegt daarover ‘het lijkt of de duivel in haar zit, ze is totaal onbereikbaar dan’. Direct na zo’n woede aanval heeft ze heel veel spijt en is ze juist weer heel aanhankelijk.

Het is me duidelijk dat haar afweersysteem een duwtje in de rug nodig heeft. De oorontstekingen geven dit op lichamelijk gebied aan, maar de enorme woede aanvallen waarin ze totaal onbereikbaar is ligt op het niveau van het mentaal-emotionele. Ook daar is hulp nodig.

Beide symptomen zijn voor mij de ingang van de keuze van het middel. Gekoppeld aan hele basale constitutionele kenmerken. Zo kan zij goed tegen de warmte, loopt liefst altijd op blote voeten en is echt dorstig.

Na start van de behandeling komen alle klachten tot rust. De snotterbellen verdwijnen. Er is soms nog een loopoor, maar zonder ziek zijn en veel minder frequent. De heftige woede laat zich minder snel zien en ze komt er eerder uit.

Na een aantal herhalingen van het passende middel gaat het zo goed dat moeder het weer aandurft om met Nora te gaan zwemmen. Ook dit gaat goed. Kopje onder…het kan allemaal. Soms wordt ze verkouden. Een gewone verkoudheid die na een paar dagen over is, niet meer gepaard gaat met dikke groene snotterbellen en de oren blijven rustig.

De woede aanvallen verdwijnen na verloop van tijd ook helemaal. Ze blijft lekker koppig en volgt haar eigen koers op een gezonde manier. Een keer of twee per jaar belt moeder mij omdat de woede weer wat terug lijkt te komen. Ze herhaalt dan het middel en de rust keert terug.

juni 2020